Żegnaj wiosno, witaj lato
długo już czekamy na to
byś wyzwolił nas z tyranii
takiej miłej rudej pani.

Z średniowiecza renesansu
już doszliśmy, aż do transu!!!

Więc nas wybaw piękne lato,
kochać cię będziemy za to.
Świat zasłoni nam nagroda
roku koniec to nie szkoda.
No a raczej odpoczynek
od niemiłych czyichś minek
i od wyzwań, i zgryzoty,
z ocenami też kłopoty.
I nam wszystko się nie wiedzie,
kiedy nas pytają wszędzie,
kiedy presji wielka siła,
nasze oczy nam zakryła.

Więc ty lato już przybywaj
i się więcej nie ukrywaj.
No i zabierz nas na wczasy
w góry, morza oraz lasy.
I opalmy wreszcie się
jak to próbujemy w śnie.
Niech zadźwięczą nad głowami
te melodie z skowronkami,
niechaj ptaki śpiewem swoim
dadzą upust wiedzom twoim.

I niech nikt nie pyta już
chyba, że o bukiet róż.