Wydanie drugie internetowego magazynu kulturalnego - kwiecień 2010.
Józef Baran rozmawia z Ireneuszem Kanią, tłumaczem, o trudnej sztuce przekładu i o poezji.
Idzi dnia 21.04.2010 07:27:13
Panie Józefie, fantastycznego Gościa Pan zaprosił. To porównanie przekładu do budowy nowego domu, lecz osadzonego w innych realiach, urzekło mnie. Tłumaczę trochę Achmatową, Mandelsztama i ostatnio Gumilowa. Czym wiersz trudniejszy, tym większy zapał i, jak powiedział Pański Gość, rozkosz. Tak, to rozkosz. Kto choć raz przetłumaczył coś, zgodzi sie z tym określeniem. Nie tłumaczyłem nigdy poezji współczesnej bo zauroczony jestem poezja rosyjską końca XIX i początku XX wieku.
Gratuluję bardzo udanego, ciekawego i przede wszystkim potrzebnego magazynu.
Pozdrawiam, Idzi
nitjer dnia 23.04.2010 12:14:08
Mnie również urzekło owo porównanie przekładu poetyckiego do budowania nowego domu gdzieś w Afryce, wedle naszych wzorców, ale z tamtejszych materiałów - np. nie z pustaków czy wielkiej płty, a z gliny czy słomy. Siłą rzeczy przy największych wysiłkach tłumacza musi wyjść coś innego. Zawsze zauważałem, że teksty zagranicznych poetów często wydawały mi się słabsze, jakby udziwnione, czasem mniej zrozumiałe niż naszych twórców. Domyślałem się skąd takie wrażenie, ale przytoczone przez gościa programu porównanie pozwoliło mi te przyczyny ogarnąć znacznie pełniej. Ciekawe były też spostrzeżenia dotyczące globalizacji w poezji. Może to wzajemne wszechstronne upodobnianie się najrozmaitszych dotąd kultur rzeczywiście sprawi za jakiś dłuższy czas, że poezja z każdego kręgu stanie się dla wszystkich piękna i zrozumiała? W sumie ciekawy wywiad z bardzo interesującym gościem. Czekam na następne numery IMAKa. Jestem przekonany, że będą równie wciągające, jak dwa pierwsze.
viola dnia 24.04.2010 11:43:59
Ciekawy magazyn. Podczas oglądania uświadomiłam sobie, że nowoczesne media przyzywycziły mnie się do migawek, a w IMAKU - raczej amatorkim i dzięki temu interesującym filmiku, podczas rozmowy igrają sobie tylko cienie na meblościankach. Brawo!
IRGA dnia 24.04.2010 14:55:07
To dobrze, że poruszyli Panowie temat przekładów literackich. Żeby dokonać przekładu wiersza- trzeba być poetą. Dobrym poetą. Nie wystarczy jedynie biegłe operowanie obcym językiem. Wiersz rodzi się od nowa, tłumacz wciela się w autora, niejako przejmuje jego tok rozumowania. To trudna sztuka. Trzeba oddać nie tylko treść ale klimat, te wszystkie detale, które sprawiają, że wiersz jest rozpoznawalny jako utwór tego, a nie innego poety. Autor przekładu nie może "poszybować" sobie poza wyznaczone przez poetę słowa, poza ramy jego wrażliwości i właściwy tylko jemu sposób przekazu. Chylę czoła przed talentem Pana Ireneusza Kani. Rozmowy Panów wysłuchałam z niekłamaną przyjemnością. Czekam na następne wydanie IMAK-a.
Pozdrawiam. Irga
sterany dnia 24.04.2010 18:01:08
interesujący i to wszystko co można powiedzieć.
Relacja o dwóch różnych postawach wobec mistrzów nic nie daje specjalnie. Brakuje zderzenia, napięcia, sporu.
Podobnie z drugą rozmową. Krótki czas narzuca osczędność słowa. Skupmy się na jednym pytaniu, problemie. Informację o gościu można w formie krótszej lub dłuższej notatki zamieścić jako tablicę. Każda sekunda, każde słowo poświęcone zasadniczeniu tematowi są cenne.
I mam nadzieję nie będę odosobniony, więcej o poezji, zwłaszcza współczesnej. A im trudniejsze pytania tym lepiej.
pozdrawiam
sterany dnia 24.04.2010 22:42:15
wracając do rozmów.
Nie sądzę by książka pana Domasławskiego uczyniła szkodę Ryszardowi Kapuścińskiemu. Raczej zapoczątkowała rzetelną ocenę jego samego, pewien sposób patrzenia na jego twórczość i mam nadzieję że również inni twórcy epoki PRL-u zostaną w podobny sposób ocenieni. Nie sposób oderwać twórczości od warunków w których powstała. Sąd ten można rozszerzyć i stwierdzić że w każdym przypadku należy ocenić wpływ wszystkich czynników które ważyły o tym. Źle rozumiana poprawność polityczna stanowi przeszkodę. Zrozumieć człowieka to znaczy poznać wszystkie jego cechy i uczynki. Dociec co miało wpływ na jego życie. Jakim presjom był poddany. Nie dlatego że chcemy oceniać go moralnie ale by zrozumieć żródła jego dorobku, inspiracji. Dobrze się stało że to biograficzne opracowanie powstało. W różnych książkach "rozrachunkowych" na podstawie jednego lub kilku faktów dezawuowano lub próbowano dezauwować wielu twórców.
Skończył się, mam przynajmniej taką nadzieję, ciemny okres naszej kultury. Należy ocalić z niego to co wartościowe. Odsiać plewy i zostawić to co wartościowe. Dorobek Ryszarda Kapuścińskiego niewątpliwie należy do tych ostatnich.
Człowieka starajmy się przynajmnieć zrozumieć i może odpowiedzieć na pytanie,
Co ja bym zrobił gdybym miał jego talent żeby zostawić po sobie to co on zostawił.
Madoo dnia 27.04.2010 15:02:19
Moim skromnym zdaniem wiecej takich polemik z ciekawymi ludzmi, poetami, nawet z poetami z PP.
Pozdrowki MS
Kończyński Jandnia 28.01.2011 14:42
Bardzo przyjemny odbiór.
Wysokie loty i tony wypowiedzi.
Madoo ma w tym przypadku rację i się podpisuję pod jej komentarzem.
Dodaj komentarz
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
Pajacyk
Logowanie
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)