Joannę od Warszawy dzieliły tory i nadgarstki
owinięta w bawełnę stała z zatkniętymi palcami
słuchając jak opowiadam zza szyby historie
w przedziałach z bajkami o rozsianych księżniczkach

trzeba przyznać że wiedziała jak znaleźć
w starym mieście po omacku
ceglane zmarszczki palcami czytała
każdy odpływ pulsujących skroni

Joanna o granicach wiedziała wszystko
tworzyła ustami jarzębiny spadające z drzew
skupione w zbiorach pod tarczą muru
rozdawała je w nocy jak świetliki