Wśród zieleni z drewna zbita
stoi chata strzechą kryta
ponad komin łeb wysuwa
zgrabną szyję żuraw sługa

Na rozkraczce osadzony
z wiadrem sprytnie przytwierdzonym
zgrabnie w czeluść studni wsuwa
szyję a jest bardzo długa

Upał daje się we znaki
spragnione zwierzęta ptaki
rolnikowi żal gadziny
ciągnie wodę od godziny

Gdy zaczerpnie kubeł wody
każdy pić chce dla ochłody
lecz zasada tutaj prosta
wpierw gospodarz później reszta

Prostu z wiadra chłop z kobitą
wodę chłepczą smakowitą
gdy napili się do syta
wlewa zimna do koryta

Krowa biegnie kot wyskoczy
koń łapczywie chrapy moczy
owce wokół się zebrały
łby w koryto powciskały

Koza sprytna wyżej sięga
rogami świnie odpędza
to co inni rozchlapali
zadawala drobiu chmary

Wróble szybko się zwołały
kawki szpaki też by chciały
któż nie pragnie dla ochłody
napić się ze studni wody

Burek z budy łeb wytyka
patrzy smutno ślinę łyka
gospodyni pamiętała
całą miskę mu nalała

Żuraw dumnie głowę trzyma
patrzy jak pije zwierzyna
gdy zaglądał w lustro wody
żabek szukał nie ochłody

Wszystko było tak niedawno
żuraw strzechy swojskie jadło
dzisiaj młodym się wydaje
że to tylko temat bajek