Położyłem kwiat na czyimś grobie;
odetchnąłem z ulgą
to nie był mój czas
by stać marmurowym odbiciem.
Szklane pacierze zamarzają
na wietrze
deszcz - ostatni list nieba
skierowany do ludzkości.
Nikt nie spytał
czemu przestraszyłem się nagrobnej płyty
to nie tak -
strach i tęsknota często
oznaczają jedność.
Krew się burzy - ma siła wieczysta
i szybciej uderza o falochron żył,
oto prawdziwa stabilność jednostki
w oczach światłych mędrców
i zadeklarowanych głupców.
Ktoś położył dłoń na moim grobie