tył na przód znowu dzień dziś zakładam
gdy postać twoją szkicuję w myślach
i światu powiek pokorą składam
swoje słabosci w chwilowych błyskach

marzę byś była blisko tuż obok
na tle podniebnych zwiewnych przeźroczy
jak muza cudna zaklęta w obłok
tego co serce widzi nie oczy

to taka moja słodka udręka
na stronę pragnień przewijać światy
sięgać by sięgnąć lecz nie dosięgać
kochać by tęsknić i nic poza tym

wyśnię więc tobie skarby Damaszku
i snem wyścielę mroczne przestrzenie
byś bez obawy wśród gwiazd poklasku
mogła co nocnym być objawieniem