poezja polska - serwis internetowy

STRONA GŁÓWNA ˇ REGULAMIN ˇ WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW ˇ IMAK - MAGAZYN VIDEO ˇ AKTUALNOŚCI ˇ FORUMśroda, 08.05.2024
Nawigacja
STRONA GŁÓWNA

REGULAMIN
POLITYKA PRYWATNOŚCI

PARNAS - POECI - WIERSZE

WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW

KORGO TV

YOUTUBE

WIERSZE /VIDEO/

PIOSENKA POETYCKA /VIDEO/

IMAK - MAGAZYN VIDEO

WOKÓŁ POEZJI /teksty/

WOKÓŁ POEZJI /VIDEO/

RECENZJE UŻYTKOWNIKÓW

KONKURSY 2008/10 (archiwum)

KONKURSY KWARTAŁU 2010 - 2012

-- KONKURS NA WIERSZ -- (IV kwartał 2012)

SUKCESY

GALERIA FOTO

AKTUALNOŚCI

FORUM

CZAT


LINKI

KONTAKT

Szukaj




Wątki na Forum
Najnowsze Wpisy
Chimeryków c.d.
Monodramy
FRASZKI
"Na początku było sł...
,, limeryki"
Co to jest poezja?
EKSPERYMENTY
playlista- niezapomn...
Ksiądz Jan Twardowski
Bank wysokooprocento...
Ostatnio dodane Wiersze
Usta ustom
Stanisław
Apel albo ćwiczenia ...
Dziecko we mgle
Rzecz o późnym darci...
Koło
Żywopis
Władcy
Wartość
Ewa i wąż (bajka)
Wiersz - tytuł: Światło jesieni
Mimo polnych kwiatków na nocnej koszuli
jej ciało pachniało zbutwiałymi liśćmi
A jednak to ono
topiło lód w moich stopach

Nie ogrzały mnie słoneczne promienie
ani bochenek wyjęty z serca domu
tylko ten płomyk nisko nad suchymi gałęziami
kiedy już mgła kładzie się nad ziemią

Na białej pościeli brązowa kora jej dłoni
wrastała w moje palce ciepłym dotykiem
Myślałam o tym przez chwilę
zanim nie poczułam się
jak szczenię czy kocię
i nie zasnęłam w jej oddechu

Teraz wiem
mój początek jest właśnie tam
w zapachu zbutwiałych liści i starości
pod złamanym światłem jesieni
w uśmiechu mojej babci
Dodane przez helutta dnia 25.06.2012 22:04 ˇ 10 Komentarzy · 652 Czytań · Drukuj
Komentarze
Ewa Włodek dnia 25.06.2012 22:19
bardzo ciepłe, liryczne wspomnienie Osoby bliskiej, ważnej...I refleksja o tym, że przecież jesteśmy częścią tych, dzięki którym żyjemy...Poczytałam z przyjemnością, zamyśliłam się...Ech, te Babcie...Pozdrawiam najserdeczniej, z uśmiechami, Ewa
IRGA dnia 25.06.2012 22:20
Piękny, ciepły wiersz. Ja też bardzo kochałam Babcię. Pamiętam zapach, który unosił się wokół Niej... Tak, właśnie zapach i poczucie bezpieczeństwa, gdy mnie przytulała. Pozdrawiam serdecznie. Irga
mastermood dnia 25.06.2012 22:31
no tak, ale nigdy bym nie napisał, że jej ciało pachniało zbutwiałymi liśćmi, nawet w przenośni
Magrygał dnia 26.06.2012 08:15
Lirycznie i ciepło. Pozdrawiam, A
bombonierka dnia 26.06.2012 10:38
Bardzo na tak;))))))))))
warto tym, które wiele wzniosły takie slowa;)))))))Usmiechy posyłam;))))m
ps. za mastermoodem- zmieniłabym te:zbutwiałe...
helutta dnia 26.06.2012 12:29
Dziękuję za zrozumienie. Zbutwiałe-może macie rację, muszę poszukać słowa, które wyraża nieprzyjemny, ale i piękny - w swej istocie bowiem będący samym obumieraniem, rozpadem życia - zapach przemijania... Pozdrawiam wszystkich.Monika
IRGA dnia 26.06.2012 13:19
Mnie nie przeszkadzają zbutwiałe liście- to specyficzny zapach, ale jeśli masz wątpliwości, to napisz tak, jak ujęłaś to w komentarzu : " jej ciało pachniało przemijaniem". Serdeczności. Irga
kropek dnia 26.06.2012 13:55
osobisty, pełen ciepła wiersz z kilkoma bardzo niepoetyckimi frazami.
myślę tu o: zbutwiałymi liśćmi i brązowa kora jej dłoni wrastała.
zakończyłbym na w uśmiechu.
zatytułowałbym 'babcia'.

nie musisz, helutka, zwracać uwagi na mój komentarz, ale zaintrygował mnie twój wiersz. tak czy siak, warto pomajstrować przy nim jeszcze dłuższą chwilę, a nawet kilka.

pozdrawiam serdecznie :)
nitjer dnia 26.06.2012 19:12
Skłonny jestem bronić "zbutwiałych liści". One oddają dość wiernie woń przemijania - także i tego ludzkiego. Takie są realia. Jeszcze za życia, w ciężkiej chorobie bywa, że nie pachniemy najładniej. Najmniej ciekawie pachnie też wtedy nasza przyszłość. A to, że owa czasem mocno nieprzyjemna woń zamiast odpychać - mimo wszystko przyciąga, świadczy najlepiej o człowieczeństwie i mocy naszego przywiązania do tych co tak gwałtownie przemijają i wkrótce definitywnie nas opuszczą.

Pozdrawiam.
helutta dnia 26.06.2012 20:05
nitjerTwój komentarz oddaje moje intencje, dziękuję. I jeszcze w tym wierszu jest ważne, że na całe życie zostaje w człowieku to połączenie przemijania, konkretnego, bolesnego z ciepłem i z miłością. Z tego wiele się rodzi, między innymi także wewnętrzny pejzaż, sposób patrzenia i widzenia ....
Dodaj komentarz
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
Pajacyk
[www.pajacyk.pl]
Logowanie
Nazwa Użytkownika

Hasło



Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem?
Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.

Zapomniane hasło?
Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
Aktualności
XVIII OkP o "Cisową ...
V edycja OKP im. K. ...
poezja_org
Spotkanie Noworoczne
Nagroda Literacka m....
VII OKL im. Bolesław...
XVIII Konkurs Liter...
Zaduszki literackie
U mnie leczenie szpi...
XXIX OKL Twórczości ...
Użytkownicy
Gości Online: 8
Brak Użytkowników Online

Zarejestrowanych Użytkowników: 6 438
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: Notopech

nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za treść wpisów
dokonywanych przez gości i użytkowników serwisu

PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE

copyright © korgo sp. z o.o.
witryna jako całość i poszczególne jej fragmenty podlegają ochronie w myśl prawa autorskiego
wykorzystywanie bez zgody właściciela całości lub fragmentów serwisu jest zabronione
serwis powstał wg pomysłu Piotra Kontka i Leszka Kolczyńskiego

67232153 Unikalnych wizyt

Powered by PHP-Fusion v6.01.7 © 2003-2005