płyną dni ludzie w szarych płaszczach
zrywam kartki czarno białe
kalendarze blade na ścianach
żółte liście pod stopami
szeleszczą słabe kruche zasuszone
lato błyszczy w radio podano


razem lepiej brnąć wśród kałuż
nie lekkiego życia
tam i z powrotem

zakochani na ławce wyznają miłość
mało się znają
od pierwszego wejrzenia
głęboko zaostrzyły się
spojrzeniem
w duszy los z góry zaplanowany

razem lepiej brnąć wśród kałuż
nie lekkiego życia
tam i z powrotem

ponury krajobraz gdy deszcz
zmoczy
wiatr powieje chłodem aż szkoda