w filiżance białej zaparzona
na stole pióro nasze wspólne zdjęcie
na podłodze kurz posprzątam
teraz za wcześnie na smutki

esencja słomkowa
pachnie chiński polami
zielona od słońca

myśli z każdym łykiem spokojniejsze

samotność dopada każdego
wywrócony na lewa stronę niegdyś
żal straconych lat nigdy więcej
czas nie ma czasu dla nikogo

na stole papieros herbata stygnie
odpalam na stres dym dławi mnie
wiersz ciężki jak kamień u szyi
na dworze świat moknie
płaczę razem z nim okna mokre

z każdym łykiem brakuje ciebie
kilka wspomnień i ten brak snu
śniłem dobrze