Miałeś chamie złoty róg,
do bram Polski miałeś klucz,
lecz przepadłeś świtem bladym
i zgubiłeś, bo za słaby'ś
żeby ponieść te ciężary,
tam, gdzie dom jest mój i twój.

Miałeś chamie czapkę z piór
i nadziei pełen wór.
Pomyślałeś, że pofruniesz,
ale o tym, że nie umiesz
wznieść się, nie myślałeś już.

Miałeś chamie oszczep ciskać,
lecz gdy wróg cię podszedł z bliska
strach przeniknął cię haniebny,
że, aż stałeś się nikczemny,
poczynając z nim się ściskać.

Po co ci się chamie miotać,
wszak sznur jeszcze ci się ostał.
Przehulałeś już róg złoty,
wór nadziei, klucz do Polski...
- Wykorzystać, choć ten - zdołaj.