poezja polska - serwis internetowy

STRONA GŁÓWNA ˇ REGULAMIN ˇ WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW ˇ IMAK - MAGAZYN VIDEO ˇ AKTUALNOŚCI ˇ FORUMPiątek, 29.03.2024
Nawigacja
STRONA GŁÓWNA

REGULAMIN
POLITYKA PRYWATNOŚCI

PARNAS - POECI - WIERSZE

WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW

KORGO TV

YOUTUBE

WIERSZE /VIDEO/

PIOSENKA POETYCKA /VIDEO/

IMAK - MAGAZYN VIDEO

WOKÓŁ POEZJI /teksty/

WOKÓŁ POEZJI /VIDEO/

RECENZJE UŻYTKOWNIKÓW

KONKURSY 2008/10 (archiwum)

KONKURSY KWARTAŁU 2010 - 2012

-- KONKURS NA WIERSZ -- (IV kwartał 2012)

SUKCESY

GALERIA FOTO

AKTUALNOŚCI

FORUM

CZAT


LINKI

KONTAKT

Szukaj




Wątki na Forum
Najnowsze Wpisy
playlista- niezapomn...
"Na początku było sł...
Ksiądz Jan Twardowski
Chimeryków c.d.
Bank wysokooprocento...
Co to jest poezja?
Monodramy
,, limeryki"
HAIKU
poezja,org
Ostatnio dodane Wiersze
O przedświątecznym m...
mam urodziny !!
Oko
Marina z wlewek
Na początku
Przebudził się
Miniaturki na wesoło
kino objazdowe
do siebie
wielki post, wczesna...
Wiersz - tytuł: Lumen i lux
witraże rodzą się by ożywiało je miodowe światło
przefiltrowane cudownie przemienia barwy
w feerię hologramów

tylko ono może odnaleźć subtelność
każdego odcienia szkła i sens
idealnej mimikry

symetria płatków niejednej stokrotki
uwiodła witrażystę

tak uobecnił niewypowiedziane

----------------------------------

ogień z płonącego transeptu
także ożywia rozety
ostatni raz

16.04.2019
Dodane przez silva dnia 17.04.2019 09:12 ˇ 28 Komentarzy · 630 Czytań · Drukuj
Komentarze
Konrad Koper dnia 17.04.2019 10:43
Obrazowy i nieszablonowy !
silva dnia 17.04.2019 11:12
Konradzie, dziękuję za te epitety. Niestety, też aktualny. Pozdrawiam.
mgnienie dnia 17.04.2019 11:16
Trudna do pogodzenie strata...Ładnie o świetle rozjaśniającym mrok, moim ulubionym.
Pozdrawiam:)
silva dnia 17.04.2019 11:24
Mgnienie, dzięki za empatyczny odbiór. Ja nie mogę się po tym pozbierać, byłam dwa razy, a trzeciego już nie dożyję (30 lat odbudowy)... Pozdrawiam.
aleksanderulissestor dnia 17.04.2019 11:37
-:)))

wszystko to marność i pogoń za wiatrem
nie ma niczego co nie będzie starte
z powierzchni ziemi w dniach armagedonu
nawet zapłakać nie będzie już komu

pozdrawiam -:)))))
silva dnia 17.04.2019 11:46
Aleks, dzięki za wierszowany komentarz, dzisiaj nawet Eklezjasta w swoim katastrofizmie może działać kojąco. Pozdrawiam.
koma17 dnia 17.04.2019 11:47
Nie byłam, nie widziałam. Boli, że już nie zobaczę. Mam zdjęcia w internecie i Twój wiersz do czytania.
Pozdrawiam
silva dnia 17.04.2019 11:53
Komo17, żałuj, wrażenie było wręcz mistyczne. Wchodziło się jak do ponurego lasu (rzędy kolumn) i czuło się przemożną potrzebę odnalezienia światła. Szło się szybko do transeptu, a tam w górze przesączały się przez przecudne rozety potoki barwnego światła. Zamierało się z zachwytu. Za drugim razem byłam rozczarowana, bo mrok rozświetlały ledowe kandelabry, ale i tak wnętrze robiło wrażenie. Ty na pewno doczekasz się odbudowanej. Pozdrawiam.
Ola Cichy dnia 17.04.2019 12:19
"uobecnić niewypowiedziane"- i... nieuchwytne- ladne.
Amorficzne w metafizyczny sposób.
O.
Ewa Włodek dnia 17.04.2019 12:26
tak. To prawda, że dotychczas, mimo osiągnięć technicznych i technologicznych nikomu się nie udało powtórzyć fenomenu szkła witrażowego z okresu, zwanego czasem budowniczych katedr...Tak myślałam, czytając to refleksyjne epitafium dla Notre Dame. Moc serdecznego posyłam, Ewa
Janusz dnia 17.04.2019 12:34
Silva, wzruszający hołd złożyłaś okaleczonej katedrze...
Moc pozdrowień.
Janusz dnia 17.04.2019 12:35
I jeszcze dodam - okaleczonej, ale nie umarłej :)
silva dnia 17.04.2019 12:58
Olu, dziękuję zwłaszcza za Twój dodatek- nieuchwytne. Pozdrawiam.

Ewo, jak miło Cię znowu gościć. Też nie mogę zrozumieć, dlaczego nie było tam czujników dymu i automatycznych deszczowic, skoro takie mają osoby prywatne i ogródek podlewa się sam, gdy są na wczasach. Pozdrawiam.

Januszu, tak, nie umarła, trwa w pamięci miliardów osób. Pozdrawiam.
Robert Furs dnia 17.04.2019 14:13
zwięźle, treściwie i przenikające każdą warstwę, tak jak lubię, :) pozdrowionka,
silva dnia 17.04.2019 15:13
Robercie, dzięki, to z tych samopiszących się. Pozdrawiam.
małgorzata sochoń dnia 17.04.2019 18:10
"witraże rodzą się by ożywiało je miodowe światło"

a ja myślałam, że światło, dopiero przechodząc przez witraż, otrzymuje ten sznyt miodowy, ten dar nasycenia gęstością i ciężarem jakiegoś wielobarwnego "złota". Można się oczywiście zastanowić, dlaczego w tym wierszu światło jest akurat miodowe, zanim "dotknie" szkieł. Może to jakieś inne światło? Ale dlaczego światło, przechodzące przez witraże jest innym, niż to, przechodzące przez liść drzewa, przez firankę w oknie?

Pierwsza strofa w wierszu wydaje mi się najciekawsza. Dalej widzę coś na wzór zapisków, notatek, czegoś, co ma słuzyć jako ew. baza inych utworów, a może to tylko fiszki "ku pamieci". Za dużo grzybów w barszcz. Jakbyś chciała upchnąć tutaj wszystkie kojarzące się treści na raz. Mnie wystarczyłoby, gdybyś skupiła się na sile witraży, na tym "uobecnianiu niewypowiedzianego", na... wrażeniu. A mam jeszcze wzmiankę o ich budowie (stokrotka), o witrażystach, a też - dramatyczne, czy też może w zbyt dramatyczny sposób podane - zakończenie, które troszkę drażni.
silva dnia 17.04.2019 18:42
Małgorzato, nie od dzisiaj dziwi mnie czasami Twój odbiór tekstów, ale masz do niego prawo. Miodowe światło nawiązuje do jednej z encyklik Benedykta XVI, w której napisał, że od wieków miód jest symbolem miłości Boga. To takie światło zapraszają wszystkie witraże kościelne. Reszta tak mi się niejako sama okolicznościowo napisała, choć, wg mnie, jest całkiem logiczna. Pozdrawiam.
małgorzata sochoń dnia 17.04.2019 18:56
No, tak myslałam. A więc Bóg umiłował sobie witraże. I miłość Boga nasyca tylko te światło, które wchodzi przez witraże...

Piszesz:

"(...) miód jest symbolem miłości Boga. To takie światło zapraszają wszystkie witraże kościelne".

A liść drzewa? A firanka w oknie? One nie zapraszają miodowego światła?

Stąd moje pytania i wyżej zamieszczona opinia: "Pierwsza strofa w wierszu wydaje mi się najciekawsza".

Nie wiem, co jest dziwnego w moim zastanowieniu sprowokowanym obrazkiem z Twojego wiersza. Naprawdę. Myslisz, że Bóg nie zagląda do przydrożnego rowu, w którym leży truchło rozjechanego przez samochód kota? Ja myślę, że truchło, i popiól, i zgliszcza też zapraszają do siebie miodowe światło.
silva dnia 17.04.2019 19:04
Małgorzato, na pewno masz rację, ale pomyśl o tytule i powędruj za nim przez tekst. Dzięki za powrót. Pozdrawiam.
małgorzata sochoń dnia 17.04.2019 19:25
Ok, ok. Pozdrawiam również.
Nadzieja dnia 17.04.2019 22:06
Piękny i uduchowiony. Miodopłynny...
Ale też przejmujący w kontekście ostatnich wydarzeń.
Pozdrawiam.
silva dnia 17.04.2019 23:20
Nadziejo, witam u mnie, aż mnie zarumieniłaś tymi określeniami, rozumiem, że mają związek z Twoim nickiem... Dziękuję za wizytę i pozdrawiam.
lunatyk dnia 19.04.2019 20:05
Światło dale siłę, jest nadzieją...

Znika, ale trwa w nas.

Pozdrawiam serdecznie :-)
lunatyk dnia 19.04.2019 20:05
*daje
silva dnia 19.04.2019 20:24
Lunatyku, tak, podobno nosimy je w sobie. Tylko które? Miłosz pisał, by mieć nadzieję, że dobre, nie złe duchy mają w nas instrument. I tego się trzymajmy. Pozdrawiam.
zyga66 dnia 19.04.2019 23:09
siedziałem cały wieczór przed telewizorem i dopiero kiedy powiedzieli, że uratują, to odetchnąłem, to wszysktko co robimy jest takie kruche, tak jak te filigranowe piękne witraże, pozdrawiam Zyga
Robert dnia 20.04.2019 08:13
Katedra będzie odbudowana, więc miodowe światło dalej będzie się przesączać przez witraże, a wiersz na czasie.
silva dnia 20.04.2019 10:01
Zyga66, nawet o tym nie wiedzieliśmy, a to nas połączyło. Ja też siedziałam przyklejona do telewizora. Pozdrawiam.

Robercie, tak, jest nadzieja, że nawet w ciągu 5 lat, ale to już będzie tylko replika. Tamte tysiącletnie dęby spopieliły się bezpowrotnie. Pozdrawiam.
Dodaj komentarz
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
Pajacyk
[www.pajacyk.pl]
Logowanie
Nazwa Użytkownika

Hasło



Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem?
Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.

Zapomniane hasło?
Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
Aktualności
XVIII OkP o "Cisową ...
V edycja OKP im. K. ...
poezja_org
Spotkanie Noworoczne
Nagroda Literacka m....
VII OKL im. Bolesław...
XVIII Konkurs Liter...
Zaduszki literackie
U mnie leczenie szpi...
XXIX OKL Twórczości ...
Użytkownicy
Gości Online: 15
Brak Użytkowników Online

Zarejestrowanych Użytkowników: 6 436
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: atramentowapanna

nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za treść wpisów
dokonywanych przez gości i użytkowników serwisu

PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE

copyright © korgo sp. z o.o.
witryna jako całość i poszczególne jej fragmenty podlegają ochronie w myśl prawa autorskiego
wykorzystywanie bez zgody właściciela całości lub fragmentów serwisu jest zabronione
serwis powstał wg pomysłu Piotra Kontka i Leszka Kolczyńskiego

66817776 Unikalnych wizyt

Powered by PHP-Fusion v6.01.7 © 2003-2005