A gdyby tak morze wpadało do rzeki
a plankton osiadł białym pyłem pomiędzy chmurami

Karmiłbyś mnie
mój szmaragdowy wielorybie
poił słoną wodą abym mokra nigdy nie wyschła
Nigdy nie skłamała, że głód obdarł mnie ze wszystkich
marzeń a wzrok zatrzymał się przy białym stole
nakrytym pomarańczową ceratą

I pies zaszczekał nawołując do snu
znudzonego pana, ech gdyby tak
Morza wpadały do rzek
gdzie mogłabym zjeść słodką rybę