chciałabym czasem
zobaczyć wiatr
ubrany w twoją flanelową koszulę

doświadczyć nocy
której do twarzy z gwiazdami
natrętnymi kometami

zasmakować odległości
dźwiga jeszcze jeden
zaplanowany przypadek

zanurzyć się w następnym śnie
błagając o chwilę bólu
skrawek nostalgii

ocknąć pomiędzy zdaniami
jakich nikt już nie podlewa
nie pielęgnuje

zobaczyć w twoim uśmiechu
moją starość
porzucone pojutrze

chciałabym czasem
ujrzeć cię w twarzy Stwórcy
nad granicą między bólem a miłością

u stóp nieba
do którego zgubiono
ostatnią parę kluczy