Może nie prowadzę narodu przez pustynie,
a moje podejście do sprawy nazbyt przypomina
teologię negatywną, wciąż nie i nie.
Nie prowadzę. Nie zaprowadzę. Nie przeprowadzę.
Brakuje trafnego słowa.

Jednak mam co robić, dał mi Pan zajęcie,
wyznaczył terminy i nie zamierza ich przekładać.
Mam swój koszyk, swoje jaja, które w nim noszę
i ugruntowane przekonanie, że nie wszystkie
powinny być w jednym koszyku.