Na leśnym dukcie po letniej burzy
Zadomowiło się sto kałuży.
Ile ich był nie wiem dokładnie,
Bo załom światła mnożył je na dnie.

Jeszcze nie pachną twardzią żołędzi,
Ani żywicą w szyszek uwięzi.
Z mokrych po deszczu traw nad brzegami
Spadają krople z błyszczadełkami.

Nietrwałe kształty wilgotnych cieni
Szukają miejsca pośród zieleni.
Galopem stado przebiegło młode
I rozpryskało z migotem wodę.