pomiędzy jednym a drugim
uderzeniem serca
jest wieża


a w tej wieży ty
swoimi ciemnymi roziskrzonymi oczami
patrzysz prosto w błękit
mojej krwi


ale tak nie...


ja jestem solą tej ziemi
ty jesteś cukrem tej ziemi


kryształek soli
zakochał się
w kryształku cukru


ale tak nie...


rozpacz
wspina się precyzyjnie
wzdłuż aorty
do głowy


o tę niewidzialną skałę
rozbijają się fale
źrenic


ale tak nie...


nie mogę się już doczekać
naszego pierwszego pocałunku
usiłuję go sobie przypomnieć (?)


tęsknię za tobą
i spalam wszystko co stanie mi na drodze
nawet siebie


ogień nie musi być tak precyzyjny







`06