hop, hop! głosy z igliwia, song grzybni.
przygłucha akustyka; zawilgocona fototapeta
ze ścianą lasu, ruchliwym pająkiem. na korze

drzew zamiast mchu od północy - chrząszcze
i huby. odwróciłem się od miasta rosnącego
w półmroku. z antenami na południe,

ślepymi kuchniami. styropian nie trzymał się
kamienic, dach nie chronił przed wiatrem.
jak bluszcz rozrastały się ulice, na parki

i place rozlały się brudne wody. hop, hop!
wołały na mnie echa w studni,
mokry szczur dawał się pogłaskać.

błądziłem wzrokiem po podmokłych łąkach,
w gliniankach utonął most i jasnowłosy
chłopiec. wzeszło słońce, ale nic nie schło.