w labiryncie fabryk z cegieł
rankiem śnieg wybielił asfalt
senny krok chodnika brzegiem
i rzucona w błoto draska

zapach zupy w bluzkach kobiet
zapach kobiet w dłoniach mężczyzn
krok przekroczył już marszobieg
sen już schował się za rzęsy

ożywają fabryk brzuchy
trybikowe serce rusza
rozbełtują się kożuchy
w bawarczanych mlecznych fusach

praca wre w fabryce cygar
zawijają w tytoń smutki
ludzie w których bunt już przygasł
duma lepka jak ciągutki

brygadzistka w palcach liczy
krople potu - przerwa koniec
człowiek chyba całe życie
czeka gdzieś na jakiś dzwonek

drzwi mlaskają kawa parzy
robotników tak jak swatka
brygadzistkę z dziurą w twarzy
kogoś kto ma w twarzy łatkę

brygadzista i ktoś z łatką
tańczą a śmietniki płoną
kiedyś była jego matką
kiedyś była jego żoną

już pamięta tamtą siebie
i fandango taniec rozstań
nikt nie uczył jak powiedzieć
słów do kurwy nędzy zostań