poezja polska - serwis internetowy

STRONA GŁÓWNA ˇ REGULAMIN ˇ WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW ˇ IMAK - MAGAZYN VIDEO ˇ AKTUALNOŚCI ˇ FORUMSobota, 20.04.2024
Nawigacja
STRONA GŁÓWNA

REGULAMIN
POLITYKA PRYWATNOŚCI

PARNAS - POECI - WIERSZE

WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW

KORGO TV

YOUTUBE

WIERSZE /VIDEO/

PIOSENKA POETYCKA /VIDEO/

IMAK - MAGAZYN VIDEO

WOKÓŁ POEZJI /teksty/

WOKÓŁ POEZJI /VIDEO/

RECENZJE UŻYTKOWNIKÓW

KONKURSY 2008/10 (archiwum)

KONKURSY KWARTAŁU 2010 - 2012

-- KONKURS NA WIERSZ -- (IV kwartał 2012)

SUKCESY

GALERIA FOTO

AKTUALNOŚCI

FORUM

CZAT


LINKI

KONTAKT

Szukaj




Wątki na Forum
Najnowsze Wpisy
FRASZKI
Co to jest poezja?
EKSPERYMENTY
playlista- niezapomn...
Chimeryków c.d.
"Na początku było sł...
Ksiądz Jan Twardowski
Bank wysokooprocento...
Monodramy
,, limeryki"
Ostatnio dodane Wiersze
W kapsule
Kiedy jestem za oknem
do trzech razy.. ..s...
Zabawa
Metafora na ławce
Marzenie o niebie w ...
Co widziały i co sły...
Julia Milu
Roszada w niedoczasie
Miłość
Wiersz - tytuł: aurora borealis
tańczy dzięki odchylaniu się pól magnetycznych
czyste kolory, zdradliwe jej uroki. Indianie
wierzą, że to dusze ulatujące w pośpiechu do nieba.
leżę na wilgotnej trawie, przyglądam się zjawisku.
wiele się wydarzyło, ci co odeszli chyba są w niebie

jeśli w ogóle istnieje. ciągły pospiech i gonitwa
spowodowały, że to już prawie pół życia minęło.
tu nie ma pustych przestrzeni, a milczące cienie,
stoją obok, jak płot, za który nie chcę zaglądać.
cisza nie istnieje, nawet kosmos ma swoje dźwięki.


(wersja robocza)
Dodane przez Madoo dnia 04.09.2009 06:47 ˇ 36 Komentarzy · 1202 Czytań · Drukuj
Komentarze
Konstancja dnia 04.09.2009 07:08
Jestem pod wrażeniem tego wiersza, właśnie dlatego, że można tu spotkać takie wiersze ja swoje wpuszczam bardzo rzadko i tylko po to aby się utwierdzić jak mało są warte. Napisałam komentarz pod Twoim poprzednim wierszem
IRGA dnia 04.09.2009 07:23
MADOO- piękna ta Twoja zorza. Wg mnie to nie "wersja robocza", a najprawdziwszy, ukończony WIERSZ. (oczywiście, to tylko moje skromne zdanie). Pozdrawiam serdecznie :))
Idzi dnia 04.09.2009 07:51
Bardzo trafne spostrzeżenia opisane po mistrzowsku. Ciekawy jestem, jak może wyglądać wersja ostateczna, skoro robocza jest bardzo dobra.Pozdrawiam.
nAzGuL22 dnia 04.09.2009 08:01
Bzdet. Zrobiony na górnolotny, banalny po mistrzowsku. Metafizyka jest trudną tematyką i na tym praktycznie nie da się nie potknąć. Ja bym radził poważnie przemyśleć i pozmieniać pewne frazy.
Wojciech Roszkowski dnia 04.09.2009 08:34
Niestety, bardzo słabo. Nic w tym tekście nie udało się uchwycić.

Milczące cienie, puste przestrzenie i cisza w końcówce.

Potknięcia, z których jedno wystarczy, żeby wyłozyć wiersz:

zdradliwe jej uroki
ci co odeszli chyba są w niebie
cisza nie istnieje
nawet kosmos ma swoje dźwieki
ciągły pośpuiech i gonitwa spowodowały


Pozdrawiam
a la bracka dnia 04.09.2009 09:23
Madoo wiersz jak dla mnie wielowątkowy. zorza, przestrzenie, wierzenia Indian, doświadczenie peelki...
zaorza jako tło i do tego wybrałabym i pogłębiła jeden wątek (wierzenia/universum).
Pozdrawiam porannie.
popołudnie w trawie dnia 04.09.2009 09:41
Dla mnie też ma swój urok.
Katarzyna Zając - ulotna dnia 04.09.2009 10:09
Madoo, widać kilka tematów w wiersdzu, ale brak dobrego wykonania. Zastanów się jeszcze raz o czym naprawdę chciałaś napisać, bo na razie jest groch z kapustą. Najciekawsze wydają mi się wersy z Indianami i zaglądaniem za płot. Reszta to banalne frazesy, wypełniki tekstu, momentami niezrecznie napisane. Na tych dwoch wątkach + ciekawym tytule napisz od nowa wiersz :-).

pozdrawiam :-).
Wierszopis dnia 04.09.2009 13:42
No cóż to faktycznie wersja robocza,jeszcze dużo pracy.
Pozdrawiam.
Madoo dnia 04.09.2009 13:55
Konstancjo
Igro
Idzio
dzieki
nAzGuL22 szkoda, moze innym razem
Wojtku no coz nie pisalam dlugo, chociaz nie jest to zadne usprawiedliwienie. Jest to wiersz o przemijaniu, ostatnio mocno chorowwalismy i takie mysli naszly..., wierz mi nic nie jest zapychaczem. To, jeszcze jest wersja robocza.
w sumie chodzi tu o nasze jestestwo, jak przychodzi kryzys, czy choroba, to wtedy zastanawiamy sie i rozmyslamy o tych co odeszli, i co my pozostawimy po sobie, a strach jest motrem uczuc.
Madoo dnia 04.09.2009 14:02
A la brako dzieki
popoludznie w trawie milo
Kasiu nie neguje, ze wykonanie nie jest najlepsze, aczkolwiek naprawde wiem o czym pisalam, tak jak to kiedys juz pisalam w komentarzu ja bez powodu zapychaczy nie wkladam. Wszystko jest raczej przemyslane. Widzialam aurore, znam legede, a teraz chcialam napisac osobiste uczucia leku, przemijania. Dzieki Kasziu.
Robert Furs dnia 04.09.2009 14:07
aurora borealis

czyste kolory, złudne uroki. tańczy
dzięki odchylaniu pól magnetycznych.
Indianie wierzą, że to dusze ulatujące

w pośpiechu. leżę na wilgotnej trawie,
oglądam zjawisko. wiele się wydarzyło,
ci co odeszli też chyba tańczą w niebie.

pospiech - życie mija nie ma pustych
przestrzeni. milczące cienie, stoją obok,
jak płot, za który nie chcę zaglądać.


:)

pozdrawiam
Bożena dnia 04.09.2009 14:08
Nawet kosmos się porusza- tak mi się nasunęło..swoje dźwięki dla mnie takie dosłowne.

jeśli w ogóle istnieje. ciągły pospiech i gonitwa.
- już prawie pół życia minęło.
tu nie ma pustych przestrzeni, są tylko milczące cienie.
stoją obok, jak płot, za który nie chcę zaglądać.
cisza nie istnieje, nawet kosmos się porusza.


ja widzę te wersy troszkę w takim kierunku:)
Madoo dnia 04.09.2009 14:36
Wierszopisz dzikei, moze innym razem
Robercie super miks, bardo mi sie podoba, DZIEKI
a teraz moje 2 odejscie do wiersza

aurora borealis

tańczy dzięki odchylaniu się pól magnetycznych
Indianie wierzą, że to dusze ulatujące
w pośpiechu. leżę na wilgotnej trawie,
oglądam zjawisko. wiele się wydarzyło,
ci co odeszli chyba są w niebie jeśli w ogóle

istnieje. ciągły pospiech-już prawie
pół życia minęło, które nie ma pustych
przestrzeni, milczące cienie stoją obok,
jak płot, za który nie chcę zaglądać.
Madoo dnia 04.09.2009 14:37
Bozenko, tez fajnie, dzieki :)
Robert Furs dnia 04.09.2009 14:44
Ten miksik to tylko takie moje czytanie wiersza, żeby mi było łatwiej zrozumieć to co autorka chciała powiedzieć. :) pozdrawiam cieplutko
Madoo dnia 04.09.2009 14:52
Robercie wiesz, ze sobie cenie Twoje miksy i pomysle nad nim powaznie :)))
baribal dnia 04.09.2009 14:56
Podoba mi się Madoo ta druga wersja z komentarzy.
Bardzo ciekawy wiersz.
Pozdrawiam bardzo ciepło.
Madoo dnia 04.09.2009 15:00
Baribalu, dzieki milo mi :)
Katarzyna Zając - ulotna dnia 04.09.2009 16:03
Moniko, w wersji z komentarzy podążasz w dobrym kierunku, w końcu skupiasz się na tej właściwej treści :-). aczkolwiek szlifu też jej jeszcze trochę trzeba.
Jeśli napisałam, żebyś się zastanwiła o czym chcesz pisać, to nie dlatego, że sugerowałam, że robisz to bezmyślnie, oj nie! raczej to, co i mnie samej często się zdarza, że zbyt wile rzeczy chwytam na raz i gmatwam niepotrzebnie przekaz. warto skupiać się tylko na najważniejszym, bo inaczej obojętnie jakie mamy intencje reszta staje się wypełniaczem. Mam nadzieję, że już wiesz, co miałam na myśli :). Bo w tej wersji bardziej uwypukliłaś już Indian, obserwcję peeelki i jej zaglądanie "za płot" :-).

pozdrówka! :-).
Madoo dnia 04.09.2009 16:11
Kasiu, naprawde jestem wdzieczna, ze do mnie wpadasz, czytasz i dajesz tak cenne wskazowki, naprawde bardzo sobie to cenie, bardzo. Napewno, jeszcze beda poprawki, napewno.
sciskam i jestem wdzieczna :))))
xoxoxoxxoxo
ursula dnia 04.09.2009 16:54
zjawisko - jak dla mnie trochę zbyt naukowo jak na tak emocjonalny wiersz
ci co odeszli chyba są w niebie jeśli w ogóle
istnieje.
- coś mi tu nie gra gramatycznie. Lepiej brzmiałoby np.: ci co odeszli chyba są w niebie, które może wcale nie istnieje (kwestia rozłożenia na wersy)
ciągły pospiech-już prawie
pół życia minęło
- brzmi zbyt banalnie. Poza tym użycie w tak krótkim tekście dwa razy słowa pośpiech (dusze ulatujące w pośpiechu) przeszkadza i rzuca się w oczy.
pół życia minęło, które nie ma pustych
przestrzeni
- tu już w ogóle gramatyka wymknęła się spod kontroli. Lepiej: minęło pół życia, które nie ma pustych przestrzeni.
Chętnie przeczytam wiersz po poprawkach. Pozdrawiam serdecznie :)
Madoo dnia 04.09.2009 17:14
Urszulo, dzieki za sokole oko, przydalo sie, naprawde.
Madoo dnia 04.09.2009 17:14
wersja 3

aurora borealis

tańczy dzięki odchylaniu się pól magnetycznych.
Indianie wierzą, że to dusze ulatujące
w pośpiechu. leżę na wilgotnej trawie,
oglądam zjawisko. wiele się wydarzyło,

ci co odeszli chyba są w niebie,
które może wcale nie istnieje.
ciągła gonitwa- życie, w którym nie ma pustych
przestrzeni, milczące cienie stoją obok,
jak płot, za który nie chcę zaglądać.
Janina dnia 04.09.2009 17:17
Moniko, a mnie jest szkoda, że opuściłaś te dwa wersy w drugiej wersji.
Komu one przeszkadzały? Wiersz i tak nie jest długi, a fraza: 'czyste kolory, zdradliwe uroki" jest urokliwa w opisie zorzy.( opuściłam świadomie zaimek " jej" ) Ostatni wers też nie jest pozbawiony poetyckości. Zgadzam się tylko z Ursulą odnośnie:"minęło pół życia, które nie ma pustych przestrzeni"
Bardzo mi się podoba Twój wiersz, czytałam z ogromną przyjemnością i zainteresowaniem. Głęboka tu refleksja. Pozdrawiam Cię serdecznie.
Madoo dnia 04.09.2009 17:24
Jasiu dzieki kochana, juz sama nie wiem, wydawalo mi sie, ze wywalilam potas, a zostal szkielet, ktory jest najwaznieszy.
Serdecznie pozdrawiam. :)
haiker dnia 04.09.2009 19:56
Ej, laska, spotkałem poezję (i pewnie ciebie) we fragmencie 'leżę na wilgotnej trawie, przyglądam się zjawisku. wiele się wydarzyło' i może jeszcze w ostatniej linijce. W pozostałych narracja, która nie wnosi nowej jakości, więc pliz, przedawkuj ten wiersz ponownie, ekstrapoluj i wypluj za tydzień. OK?
Madoo dnia 04.09.2009 20:28
Haiker Ok postaram sie wypluc ;)))
haaaa pozdrowki
Elżbieta dnia 04.09.2009 20:36
Dobry tytuł i zamysł; coś się w wierszu tli. Myślę, że ta wersja robocza to zaczyn na niezły wiersz.
Pozdrawiam :)
Madoo dnia 04.09.2009 20:39
P. Elzbieto dzieki, milo
agapiotr_2008 dnia 04.09.2009 23:09
podoba mi się twój wiersz,ale nie podobają mi sie te kolejne podejścia-zawsze byłem fanem zapisu emocji w danej chwili,bo taki tekst jest szczery,czyli prawdziwy.Proces szlifowania te emocje eliminuje. pozdrawiam.
Madoo dnia 04.09.2009 23:11
agapiotr-dzieki :)
rabi dnia 05.09.2009 01:26
"tu nie ma pustych przestrzeni, a milczące cienie,
stoją obok, jak płot, za który nie chcę zaglądać.
cisza nie istnieje, nawet kosmos ma swoje dźwięki" - to najbardziej poetyczny fragment

pozdrawiam
Madoo dnia 05.09.2009 02:19
Drogi Rabi kurka, dzieki juz sama nie wiem co o tym myslec, bo jednym sie podoba, a innym nie, kompletna kolomyja.
Serdecznosci MS :)
Jarosław Trześniewski-Jotek dnia 05.09.2009 06:53
Moniko ,pomimo ze to wersja probna,podobnie jak Irga uwazam ze to dobry skonczony wiersz. Mnie urzekl i tytul( jutrzenka:))i swietna tresc.
Pozdrawiam serdecznie;)
Madoo dnia 05.09.2009 13:00
Jarku, dzkie za slowa otuchy, badzo mi milo. :))
Dodaj komentarz
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
Pajacyk
[www.pajacyk.pl]
Logowanie
Nazwa Użytkownika

Hasło



Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem?
Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.

Zapomniane hasło?
Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
Aktualności
XVIII OkP o "Cisową ...
V edycja OKP im. K. ...
poezja_org
Spotkanie Noworoczne
Nagroda Literacka m....
VII OKL im. Bolesław...
XVIII Konkurs Liter...
Zaduszki literackie
U mnie leczenie szpi...
XXIX OKL Twórczości ...
Użytkownicy
Gości Online: 8
Brak Użytkowników Online

Zarejestrowanych Użytkowników: 6 438
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: Notopech

nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za treść wpisów
dokonywanych przez gości i użytkowników serwisu

PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE

copyright © korgo sp. z o.o.
witryna jako całość i poszczególne jej fragmenty podlegają ochronie w myśl prawa autorskiego
wykorzystywanie bez zgody właściciela całości lub fragmentów serwisu jest zabronione
serwis powstał wg pomysłu Piotra Kontka i Leszka Kolczyńskiego

67043863 Unikalnych wizyt

Powered by PHP-Fusion v6.01.7 © 2003-2005