"Jest wreszcie, kiedy czujesz głód i pragnienie, ktoś, kto cię
wypędza." A.Rimbaud

małe cudzoziemki na parujących chodnikach
pod twoje drzwi podchodzą
i grzechoczą bransoletkami jak węże
na pokuszenie znów ciebie wiodą

a w pokoju tylko zegar
który już nie bije i ty też
z jakimś słowem w gardle tkwiącym
nieruchomo

i liście w mokrym oknie stają się
twarzami, które mogłyby z tobą dojść
na koniec niejednego świtu

bezład przechadzek
duszność
i puste miejsce przy fortepianie tej
która wyjeżdża zawsze
by mieć do ciebie bliżej