wyplułam pestkę od sterczącej strony nie chciałam wrastać korzeniami w przeszłe
tam już nic nie mogę dołożyć ani odjąć niech zostanie
miąższ odłożyłam na potem zakleję dziury w chmurach gdy zbierać się będzie na deszcz
smak mam jeszcze w ustach chleba ze smalcem i cukru
jedynie szprotki pachną jak dawniej były tak młode ze nie zdążyły nasiąknąć czasem
tata miał przepustkę tylko do portu łapał niebo z wysokości dźwigu
po pracy strażnik obmacywał go dokładnie tata się śmiał
ze widoku i marzeń nikt mu nie odbierze

kiedyś plotłam wianki na łące i wszczepiałam wiersze ciche jak rumianek byłam dzieckiem
myślę że nie stwardniałam jak pestka
splatam nadal ręce jak gałęzie - dzieciom nie pozwalam oglądać reklam chodzą boso po trawie
niech marzą i czytają książki od końca tam gdzie spis treści
może łatwiej im będzie żyć z zapachem pomarańczy