więc podziękujmy subtelnie za sobotni deszcz...
monika ta w ciemnych oprawkach i nadmiarem zasobu słów obcych
przechowywanych w pudełku po zapałkach tuż obok dyktafonu
jedyna kobieta z parasolką na sali rozpraw i zwrotów pięknych
jak zachodniopomorskie plaże pełne wierszokletów najznakomitszych
nadętych sukinsynów w wolnym związku
literatów polskich

cudowny kontrast demagogii pokolorowanego gówna rodzimej sceny artystycznej

naturalna prosta niezawodna
jak zapalniczka cygaro i dwie setki czystej zawsze gotowa
na wszystko co mi najdroższe
wyznaję że po raz pierwszy cieszyłem się z braku propozycji wydawniczych
chujowej pogody i zejścia z wytyczonej przez konserwatystów drogi

organizatorze kulturalnych spotkań przy poezji i kieliszku
ukłon za udaną inaugurację sezonu kabaretowego
rozgłos medialny i przymusową lojalnościówkę względem popularnej gazety
o nakładzie ogólnopolskim... jak papier toaletowy

na szczęście już kończę... jeszcze tylko trzy wersy
i kilka łez w ramach podziękowania za sobotni deszcz
co rozrzedza atmosferę oraz łączy jednorazowo
odległe kontynenty