Samiec wyciągał szyję
stojąc na piorunochronie
Słuchaj świecie
to szpacze dzieło tworzenia


Zamieszkały na szczycie dachu
za gwiaździstą bramą
starych deszczułek

rytmiczne przeloty odmierzały
nienasycenie
cichy rwetes
budził się i gasł
gdy plewiłam grządki

Tylko noce podobne do naszych
milczały

Z mojego punktu widzenia
doskonałość i precyzja losu
obejmowała nawet to
strącone deszczem pisklę
leżące martwe na trawie

Punkt widzenia szpaków
na mą krzątaninę na śmierć?