ten zaimek doskonale uwodzi
nasyca czerwienią myśli o jutrze
inne krótkie wyrazy nie bywają tak
wdzięczne nie kładą tak łagodnie

na fali marzeń o nadaniu imienia
jakiejś cząstce świata szczytowi góry
czekającej na odkrycie galaktyce
książce kobiecie dzieciom lub kotu

a choćby tylko własnej prawdzie
o dniach minionych które uznaliśmy
za podobne do wielkich arbuzów
z powodu słodyczy wspomnień

ale nawet one potoczą się
na niekoszonych łąkach snu
uwolnią ode mnie i moich prawd
oddając wieczności słodkie ziarna

z czym więc popłynę w mej łodzi
gdy pozostawać będzie za plecami
gwar miasta wszystkich języków świata
i szumieć coraz głośniej nieznany wiatr

gdy znużona przywiązaniem
do swego imienia
zapomnę już kto mówił o mnie
moja