Ten, który w czasy w dnie potopowe spoza
mgieł wyszedł duch naszych dusz
ii z tęcz słoneczną pokazał głowę kamiennych praw nie ruszy już aż je złamiemy - rzekł -pieśni nowe ogarną ziemię tak wszerz i wzdłuż.

Wy, którzy jeszcze dzisiaj słuchacie
dawnego ducha tajemnych mów,
niechaj wam pięknie w ubogiej chacie zaśpiewam
pieśnią złocistych słów.

Jeśli jaskółka żyć będzie z wami, zamieszka
z wami domowy bóg - wiatr co zawieje między grobami nie sięgnie waszych domowych próg.

Lecz gdy przyjmiecie te złote słowa, królowie
będą wchodzić w wasz dom,
dziecię urodzi się i wychowa, złe duchy błysną
lecz ujdą w toń - Jagoda wasza zdrowie zachowa, ogród w zapachach od licznych róż -
w domu brzmieć będzie Lechitów mowa
ii pola kipieć od złotych zbóż.

*

Adama włączę tutaj przesłanie, aby się cieszył prastary Lech - by Juliuszowe wieszcza wołanie
dotarło do wszystkich Lachitów strzech.

A ja jak pielgrzym w próg Kraka grodu prosto na Wawel, podążę doń - do śpiących wieszczów w kryptach narodu
podam im swoją duchową dłoń.


autor: Agamemnon
09.09.2009 21:22