na przystanku pasażerowie stoją do woli
wolno śpią sny zagrzebane w kieszeniach
płaszcza trzymają w rękach kapelusze

snuje się kłębek wiatru do okien domów
zakrada się mgła krzyk złożony ze srebra miłości
mówi językiem głuszca wpadającego na dachowca

stawiają ciche kroki niewidomi lunatycy
zgromadzeni w ogień płoną czarownice
zamieszkują ulicę w zimne dni

kloszardzi nie znają godziny odjazdu
napotykają strzelnicę z tarczą monsunu z północy
celują prosto w fiordy dające policzki małpom
zwijającym ogony spirytystycznych map