Mistrz

Gra blaszany bębenek jak tłum błądzących,
wolnych błyskawic wysoko ponad ziemią.

W domach nic nie wiadomo nic nie słyszą,
jedynie krople deszczu zaglądają ciekawe,
długie milczenie przerywa Mistrz deszcz,
rozmywa twarze jakby kropla w kroplę nie
pasowały do każdego.

W deszczu mokną uderzenia, odpowiedzi.
Tyle pytań ciśnie mu się na usta i dopiero,
przenosi promienie słoneczne na dachy.
Odchodzi bez zapowiedzi, tylko głęboko

Zobacz przestało padać

Ziemia zmieniła się w żywe kolory,
Nie ma w niej czasem nic prócz
szuranego piachu tak uśpionego,
krok za krokiem.

Z daleka czuje zapach intensywny,
instynktownie zamknięte w podróży,
czas i szeroka przestrzeń jakby z lotu
ptaka ciepły szmer coś się zaczęło,
coś się skończyło.