JOHN GAY (1685-1732): INDYCZKA I MRÓWKA (przekład mój)

Odmiany pragnąc, raz Indyczka
Rzuca zagrodę dla gaiczka;
Cały jej lęg się za nią garnie
Zbierając tu i tam po ziarnie.
- Bliżej, ptaszęta moje, nuże!
Pyszny wikt daje nam to wzgórze,
Gdzie Negrów plemię gospodarne
Sprawia, że całe zda się czarne.
Jak i ja jedzcie bez obawy,
Nad Mrówkę nie ma lepszej strawy.
Ach, życie! Rzec bym mogła więcej,
Gdyby nie nóż w drobiarza ręce,
Bo się indykiem żywi człowiek,
A w Święta... nic już wam nie powiem!
Czasem ostryga przy nas leży,
Czasami w cząbrze karczek świeży,
Czy to pan wielki czy chłop goły -
Zdobimy sobą wszystkie stoły,
Lecz cóż, obżarstwo to grzech brzydki,
Najgorszy z grzechów siedmiu wszytkich.

Mrówka, gdy jej Indyczka szuka,
Tak z pobliskiego rzecze buka:
- Zanim bliźniego grzech dostrzeżesz,
We własne serce wejrzyj szczerze -
Nad swym żarłocznym dziobem panuj,
Nie mów o nas jak o śniadaniu.

Śledzimy innych krok po kroku,
Źdźbło dostrzegając w cudzym oku,
Skazę, choćby nie była wielka,
A cóż to w naszym własnym? Belka!


I oryginał:

A TURKEY, tired of common food,
Forsook the barn and sought the wood;
Behind her ran her infant train,
Collecting here and there a grain.
"Draw near, my birds," the mother cries,
"This hill delicious fare supplies;
Behold the busy negro race,
See millions blacken all the place!
Fear not; like me, with freedom eat;
An Ant is most delightful meat.
How bless'd, how envied were our life,
Could we but 'scape the polt'rer's knife!
But man, curs'd man, on Turkeys preys,
And Christmas shortens all our days!
Sometimes with oysters we combine,
Sometimes assist the savory chine;
From the low peasant to the lord,
The Turkey smokes upon the board.
Sure, men for gluttony are curs'd,
Of all the sev'n deadly sins the worst."

An Ant, who climbed beyond her reach,
Thus answered from a neighbouring beech:
"Ere you remark another's sin,
Bid thy own conscience look within;
Control thy more voracious bill,
Nor, for a breakfast, nations kill."

In other folks we faults can spy,
And blame the mote that dims their eye;
Each little speck and blemish find -
To our own grosser errors blind.