Wiele się w życiu moim wydarzyło
zanim to piórko mi się przytrafiło.
Bez niego rady bym sobie nie dała,
tak mi się życia droga poplątała.

Lecz kiedy wpadło ono w ręce moje
nie byłam sama - już nas było dwoje.
Jakoś mi raźniej wtedy się zrobiło,
Ono - miłości tyle przymnożyło.

Dla jednych proste słowa nim pisane
były niejasne i niezrozumiane.
Kiedy tak nad tym się zastanawiali
inni aż w zachwyt wielki popadali.

Duchowe piórko chwytam w dłonie moje,
pomogło mi rozwinąć wierszy zwoje.
Bo to nie łatwa wcale taka sztuka,
to rozszyfrować - co serce wystuka.

Czuwałeś wciąż nade mną Serafinie
i w najtrudniejszej życia mej godzinie,
pomocy swojej tak mi użyczyłeś
pióreczko małe dla mnie zostawiłeś.