Wczoraj zaledwie mi dawałaś
lalkę w sukience w drobną łaczkę
taką co tulić umie dziecko
gdy noc już plącze się w zasłonce

na fotografii jeszcze widzę
jak się uśmiecha w domku z ramion
a przecież lalki dawno nie ma
i takich nocy teraz mało

warkocze plotłaś mimochodem
kiedy się wilk po cichu skradał
do domku babci kiedy spała
byś mogła o niej opowiadać

w ogródku cały mikrokosmos
z żukiem biedronką i mrówkami
umiałaś odkryć tylko szeptem
jak się otwiera wnętrze drzwiami

budziłaś wiosnę tylko dla mnie
bzy mi zrywając drobną dłonią
by zapach został jak najdłużej
kiedy już znikniesz z ram pokoju

nawet cmentarze wtedy inne
pełne tajemnic stare krzyże
a dziś potykam się o wszystkie
kiedy nad twoim wróble widzę