Ochoty nie mam dekalogiem iść przez życie
świat się kurczy, coraz bardziej maleje.

Szaman w nicości mojego życia ciągle zaznacza się obraca mną jak lalka voodoo.
Cham bez czucia, szpilkami bez zastanowienia nakłuwa cal po calu, punkt po punkcie moje ciało w niej. Dziki pies, pastwiąc cieszy się. To boli.

Na przekór wszystkiemu istnieniem moim przeszywam każdy dzień.
Koszmary z radościami przeplatają nawzajem się.
Poszukam swej tożsamości i swego przeznaczenia.
Wiem, że teraz nadeszła pora bym to odnalazła.