Nic to czas to wielka próba
i wygląda na to że czas gierki prowadzi
spryciarz niby mało a jednak dłuży się
niby nic a jednak pusty śmiech człeka ogarnia
że dał się w manewrować w czasu przemijanie
a dłuży się a niby koniec tuż tuż..
i pragnienie bierze za dobry początek
a jeszcze tyle dni i minut tyle
a czas płynie tam i z powrotem nurtem
nie znanym raz spokojnym jak myśl leniwa i senna
gdy nagle rzeka rwąca rzeka bystra
która z niebezpiecznym wirem tańczy i płynie
falą myśli wzburzonych i nie spokojnych
gdyby tak można było z czasem się dogadać
i z czekania jedno mgnienie serca
uczynić i poznać i zostać
już w tym miejscu w którym wszystko się zaczęło
żeby było zawsze początku tchnienie
żeby słów nigdy nie zabrakło
żeby milczenie było wieloznaczne i twórcze
żeby burza ciszą była słońce nocą
gwiazdy migotaniem niosły ze sobą uśmiech
w oczach twoich w sercu pragnienie
żeby nieskończone było
a dusza ukojona wiecznością
żebyś Ty była a tu co czekać trzeba snuć się po dniach kolejnych
i czekać no to co już jest czy było a może będzie
mówię słowa szkicuje namacalne prawdziwe
i spieszę się żeby mi nie umknęła
myśli wolność gdybym mógł tobie dać tyle ile nie mam
to bym tobie dał cały świat i jeszcze siebie dałbym
i dałbym wiele gdyby moja miłość byłaby twojej równa
gdyby twoje obrazy mówiły to czego ja słowem nie umiem wyrazić
to bym czekał i długo i długo jeszcze tak
bo bym wiedział że tak zapisane jest powiedziane przeznaczone
przeznaczenie dlatego tą chwilą teraz trzeba nasycić się już
żeby potem żeby wtedy smakowało lepiej i dłużej i jeszcze
i jeszcze i dotyk i siła i drżenie warg pocałunek pieszczota
i ciepło rąk ciepło ciała ciepło duszy serca ciepło
i jeszcze i jeszcze i bez końca a odpoczynek tylko we śnie
bo marzenia to chwila kiedy splątane ciała i dusze nasze splątane są
słowem i myślą i dotykiem i jeszcze i jeszcze
gdybym wiedział jak to bym napisał tak
i jeszcze puk puk to serce to pocałunek na dobranoc i początek

Garfield, kwiecień 2005r. T.O.