"planet Earth is blue and there's nothing I can do"
D. Bowie

Do srebrnej rakiety ładuję wszystkie małpy
które rozlazły się po mieście. Szukam ich
odwiedzam bankiety i zwykłe puby starówki,
filozofów i poetów i nawet klatki schodowe.
Małpy wierzą mi, wskakują na plecy
tulą się jak dzieci - słodyczki, sierściuszki
indukcja startowa

Dopiero spoglądając z orbity moje małpy
sczłowieczały
Obrotowy ruch ziemi zadziałał ewolucyjnie
Patrzą przez lunety na mnie, ja szukam
ich obecności, nocą w pubach i na bankietach
wśród filozofów i poetów (u nich najwięcej resztek).
Patrzą jak udając małpę miotam się wśród drzew
Gdy się zmałpię, nareszcie pozwalam sobie na dzikie wycie
i nikt tego nie zabrania w pustym parku nikt nie śledzi
to dedukcja przez wizjer

Dnia następnego jestem spokojny i sympatyczny
i tylko niektóre kobiety zauważają szklące się oczy
nie wiedzą, że to z tęsknoty za małpami
wnioskuję siebie