obrazy które we mnie
zdają sie mówić
są jak dramat tych
co czują gorycz istnienia
smak pleśni dobrej na rany
i widzą noc czarną z pozoru
to nic nie znaczy
byleby tylko dotrzeć
do drogi właściwej
przebiec ją umiejętnie
nie zbłądzić
w ostatnim błysku słońca
odnaleźć to co nie wygasa