Przeszliśmy przez granicę, jak przez pajęczynę,
z lekkim i łaskoczącym muśnięciem na szyi.
Choć drgnęła każda struna, nic się nie zmieniło.

Przeszliśmy przez granicę, tam, gdzie nie wypada,
tam, skąd można już tylko szukać dróg powrotnych.
Znów obiecałem dużo, więcej niż uniosę.

Odnaleźliśmy bramę, od zawsze tą samą,
jak wtedy, gdy podnosiły się pierwsze spojrzenia,
gdy ludzie podnosili wzrok nad swoje stopy.

Nie będzie tego dużo, chwila, dwie, wytchnienia,
może nawet nie tyle. Nie umiem powiedzieć.
Jutro znowu niczego nie będę już wiedział.

Ale dzisiaj pamiętam. Każdy szlak, którędy
trzeba spojrzeć żeby móc utonąć w wieczorze.
Przeszliśmy przez granicę. Dzisiaj wszystko możesz.