W promieniach zachodzącego słońca
Wiatr gra na smukłych sosnach
Melodię bardzo starą
Dawno już zapomnianą
O czasie już dawno mgłą zasnutym
Ptaki śpiewają chórem
Na ścieżkach ślady butów
Nie pamiętają ludzi
Dzień po dniu wędrujących
Od świtu aż do nocy
Niosących bagaż myśli
Nucących nadziei pieśni
Tworzyli lepsze jutro
Z przeszłości bardzo smutnej
Bez słów wiele mówiący
Nie patrząc przyszłość widzący

Rdza zżarła dawno idee
Spróchniałe leżą marzenia
A młodzież jak to młodzież
Oni zawsze w pochodzie
Przeszłość mając w pogardzie
Przecież są w awangardzie
Tylko wiatr pośród sosen
Nuci przeszłości melodię
Przy zachodzącym słońcu
Śpiewa piosnkę rzewną
Otuliwszy kołdrą mgielną
Przeszłość wpatrzoną w słońce
,,, Już zachodzące
I cisza w koło i spokój
W głębokim marazmu mroku
Nim przyjdzie świt
Nie widzi nikt
Zgnilizny moralnej
Komunałowo-banalnej
I tylko w przydrożnym rowie
Jęknie upadły człowiek
Kiedy sarkazmem głuszy
Zbolałą swoją duszę


Rzeszów-Kraków, 30 kwiecień 2010