pomyśleć że wystarczy ruch kciukiem
odwraca proces scala płaszczyzny


dla drugiej osoby wyglądałbym raczej na śpiącego
schludna symetryczna pozycja
ani spłycony oddech
nie zdradzają wewnętrznej ekspansji

*

zaczyna się niepozornie mrowieniem dłoni
czuciem tętna w najdrobniejszych naczynkach

do tego momentu ciągle jeszcze mam ciało
psu na bude pięć niepomieszanych zmysłów

żeby rozpę tala się feeria
dźwięk splótł z wonią i barwą
trzeba zejść głębiej
ani drgnąć mimo trzaskających kości
fal zimna uporczywej spiekoty

*

mantruję wytrzymaj


nabrzmiewają tkanki
p czym cała maszyneria
zapada się w sobie
w niewyobrażalnych bólach
przechodzi przez ogniskową

*

po drugiej stronie
czeka ten sam pokój
jako amorficzna mgiełka
badam nagą powłokę

zbielała czuć nieboszczykiem
choć mostek unosi się rytmicznie
a z kiszek płyną słowa

kto komu krzywdę czyni
temu w zaświecie
z tą samą perfidią ta sama imprezka