Niedaleko pierwiastek od pierwiosnka
tej Polski, z tą Polską, ta Polska
mowa anielska, prawie stolica apostolska

Język giętki i myśląca głowa
ów mów król i sensu królowa

Więc mnie pieść już tylko się streść,
bo spięć chęć rozładować mam -
teść życia treść dziś skraść mi próbował
lecz wstecz patrząc miecz schowała teściowa
Źdźbło było mdło bez ciebie mi żyć
pić jeść spać i tylko tyć

wciąż mąż ze mnie przecież nie nadaremnie
więc żale oddalę niech będzie przyjemnie

Wejdź we mnie rzeczesz wiesz przecież
że co chcesz zrobię i sobie też

Ty ziewasz na zdrowie powiem lecz ci, śni się już
płaszczyk lila róż - nie dla twoich usz
mej orkiestry tusz

Niech ktoś w końcu coś mi o co chodzi powie
Ten język tworzy więzi więź mnie więzi i męczy
lecz rozkosz boską mi uparcie stręczy

To polski, szeleści jak wiatr halny
Bezczelnie nieprzetłumaczalny