Lubo w marzeniach przed-porannych goszczę
przysmaki, które 'pomroczną jasność' duszy
wywleką na wierzch, ja bez żalu, bez złości.
W ludzkiej skorupie nie chcę się dłużej dusić.

Poszukam sensu zabaw - stricte szalonych
czas stanie w miejscu, otworzę kartę życia
bez ograniczeń wezmę chęci w obronę.
- Wariatka! krzyczą. Dla mnie, radość do zbycia.

Zagłuszę śmiechem echo proroczych głosów
ukryję dobro, obnażę piękno ciała
takiego daru, zaprzepaścić nie sposób
- płakać ze szczęścia? Od zawsze tego chciałam!

Jak można znaleźć ślad 'człowieka w człowieku'?
Dobrze się schował, 'nie wszystek' jest na sprzedaż.
W świecie perfidii, zawiści, zła, od wieków
za tym, co lepsze, musimy się nabiegać.