myślisz o niej jak o czymś wyjątkowym
ubierając w emocje każdy wielokropek
pragniesz zrozumieć tymczasem
pocisz się jak rzeźnik przy rozbiórce mięsa

nie tak łatwo pozbierać perły
przelatują przez niezgrabne palce

traktujesz ją jakby była istotą czystą
dlatego nie bierzesz gwałtem
ani nie utykasz między wódkę a zakąskę
kontemplujesz strofy w miękkim fotelu
zasiadłszy noga na nogę a ręka
dalej w nocniku

czytasz ją ostentacyjnie tak by inni
nie omieszkali pozazdrościć kultury
ona niczym ropucha w welonie
znudzona czeka na pocałunek
tylko nie mów że kochasz
dziś brzmi to wyjątkowo banalnie

naiwność sięga zenitu kiedy
zaczynasz doszukiwać się prawdy
zadrwi z takich jak ty serwując kolejną impresję
kolejny sen wariata śniony otwartymi oczami
kalejdoskop metafor
subiektywna wiązka znaczeń

tak naprawdę wszystko już było
przemykają ukradkiem pokradzione zdania
pozazdroszczone epitety
jedynie komuś zdaje się pierwszeństwo

drzwi otwarto i zamknięto przeciąg
rozkołysał świeczki nad mistrzami

wybaczcie wielcy