W poprzednim życiu byłem psem
i jeszcze czasem w nocy wyję,
czuję się tak, jak cząstki dwie,
kwanty splątane w dziwnej sile.

Gdy noc się w błysku zmienia w dzień
i równie nagle wraca ciemność
to każdy pies od razu wie,
że trzeba zawyć na tę zmienność.

Słowa i gesty tracą sens,
wszystko się miesza i ten chaos
mówi: alea iacta est -
żryj kundlu, waruj i dobranoc.