Patronce Mojej

(Wiersz pisany na zamówienie)

Westchnienia ku Tobie wysyłam stłumione.
Zaledwie oderwę me usta spragnione
Od warg Twych korali; och, gdybym pomadką
Zaznaczyć mógł ślad swój i przywrzeć tak gładko,
By każde w zwierciadło przypadkiem spojrzenie
Rzucone, niechybne w Twych myślach wspomnienie
Ust moich gorących zrodziło!... Być tuszem
Na rzęsach, lub pudrem na licach! - Ja muszę
Choć cząstkę mej duszy połączyć z Twą duszą:
Niech wreszcie we wspólną już podróż wyruszą!
Lecz - nim się to stanie - wpierw pozwól, Bogini,
Ten zaszczyt niemały dla pióra uczynić
Mojego, by cnót Twych wychwalać móc wdzięki -
Zanosić do Pana chcę wciąż za to dzięki!
Och, gdyby to pióro opisać umiało,
Co serce me drżące wyrazić nie śmiało!...
Gdym z dala od Ciebie, tom bliski rozpaczy;
Lecz Ciebie, kto ujrzy, czyż może inaczej
Swe myśli wyrazić, niż tylko w zazdrości,
Iż miłość ku niemu w Twym serce zagościć
Nie może? Wszak milszej od Ciebie dziewczyny
Na świecie nie znajdziesz - z tej, choćby, przyczyny -
Że pełny ideał o wdziękach niewieścich
Bez reszty w Osobie Twej całej się mieści!...
Czy słowa uczucia wyrazić są zdolne?
Wciąż wątpię! Wysiłki czyniłem mozolne,
By skreślić w dwóch słowach, co czuję do Ciebie:
Piękniejszaś Ty dla mnie, niż słońce na niebie,
Niż księżyc i gwiazdy, obłoki różowe,
I łąki kwieciste, i noce czerwcowe,
I zorze, i tęcze!... Ach, jesteś, Aniele,
Jak wietrzyk jesienny, co liści mi ściele
Pod nogi dywanik, Tyś barw jest feerią -
Tyś, wreszcie, jest dla mnie... wiem: "LOTTO" loterią,
Gdy, po kumulacji, sześć trafnych mam skreśleń,
Tyś dla mnie... brakuje mi w głowie określeń!
Lecz, choćbym mógł znaleźć pojęcie właściwe,
Uderzy wnet, w duszy mej, w tony fałszywe!...
By MIŁOŚĆ wyrazić - najlepsze milczenie:
Wszak ono, jak złoto, w najwyższej jest cenie!
Więc w ciszy się wsłuchaj w grę serca mojego,
Gdy pragnie być hymnem dla ucha Twojego...
Dołączam do tego bukiecik nieśmiały:
Niech przyda on Tobie królewskiej wręcz chwały!