mówisz: kiedyś. znowu nie wiem
czy to już się skończyło, czy dopiero zacznie.
między stołem a krzesłem, słowem a milczeniem
zawsze ta przestrzeń, w której można się zmieścić.
byleby zachować całość, jak w ramie obrazu,
dla siebie, na widok publiczny też łatwiej.
ze zużytej łyżki nie trzeba się tłumaczyć jak z człowieka.
kiedy cię ogłoszą, każdy będzie mógł brać.

nie to chciało się powiedzieć.
nie taki wiersz miał się przyśnić.