Eu sei *

czas kurczy się jak wąskie uliczki Ribeiry
ciasnym przesmykami, zaułkami bez wylotu.
myśli pną się bluszczem w stronę domków na wzgórzu.
każdy z nich mógłby być dobrą przystanią.
po drugiej stronie Złotej Rzeki przeoczyliśmy siebie.

kiedy w kościele São Francisco Maria José wskazuje na Kobietę
Dobrej Drogi, śniętą jak ryba w łodzi, już wiem, że przeznaczenie
jest w steranych dłoniach praczek, w przycumowanych do zapachu
mydła kutrach, na nieśmiertelnych plażach Porto Covo.

*ja wiem