A ja chodzę sobie z kosą.
Z satysfakcją chwast wycinam.
Wypas służył był owieczkom
i zwierzyna dawniej strzygła.

Ale gęsi, ani owce
nie zabrudzą już trawnika,
bo na plecach kosę noszę.
Równo strzygę i przycinam.

I nierzadko tak się zdarzy,
że kretowi przytnę ryjek.
Z kosy różne są pożytki;
Wykosiłam gniazdo żmijek.

Nawet sąsiad, co to z gracją
nosi chustkę w marynarce,
przedstawił się, biegnąc za mną;
- Pani Krystyno!... budzisz sensację.