| 
 No jak pan może proszę pana 
O takie rzeczy mnie posądzać? 
Że niebanalna jestem - Proszę! 
Ja cała jestem z banalności 
Ja tak banalnie się ubieram 
Że bluzka, dżinsy. Pan popatrzy 
I nie mam żadnych tatuaży 
I mój makijaż bardzo skromny 
Ja kocham góry, wiatr we włosach 
Śpiew ptaków latem, szept jesieni 
Ja tak banalnie życie kocham 
I śpiew i taniec, zieleń Ziemi 
Mnie tak banalnie łzy się toczą 
Czy to ze smutku, czy z radości 
Niech pan się lepiej zastanowi 
Ja cała jestem z banalności. 
 
Dodane przez  Zmarszczka
dnia 26.01.2013 17:45 ˇ
16 Komentarzy ·
716 Czytań ·
  
 
 |