Może ktoś przysłałby mi z ciepłych krajów
pocztówkę dotyku, spojrzenia, uśmiechu,
lecz nawet gdyby chciał, nie wiedziałby,
w które z tysięcy zwierciadeł.

Tu horyzonty warstwami na sobie
i strach na wróble na pochyłym kiju
zwielokrotniony jak krzyk w cembrowinie.

Żadna ze ścieżek nie spotka się z drugą,
choć wszędzie prowadzą, gdzie tylko zapragniesz,
a przestrzeń dźwięk niesie jak siwy rumak
ze smutnej baśni.

Więc milczę -
dla ciebie jestem odbiciem
cienia w lusterku, co leży na szafce
w waszej sypialni.