ostatni łyk powietrza
na pamięć znam twoją twarz
i co z tego skoro i tak znikniesz

pozwól niech spojrzę jeszcze raz
tam chmury i burze, wichury
połamane chwile zmielone w złości


cały czas zawirował w nas
naciskam a tu pustka odpowiada
kolejna łza z rzęsy spada

płoną znicze na cmentarzach
lecz nadzieja gdzieś się tli
zwęglone chwile i puste drzwi

choć telefon głuchy jest
wystarczy jedne ciche słowo
a obraz we śnie powróci

nie zapomnisz na pewno
życie to nie tylko kości i krew
tak więc odpal płytę