niczym dzieci cienia... pogrążeni w rozpaczy
światłem dnia oślepieni-istniejemy w ciszy...

wtopieni w tafle luster - niczym widma...
zaplątani w gordyjskie węzły i Temidy prawidła

Istniejemy...

sprężeni w przyszłości... swobodni w przeszłości
nicią spętani... w betonowe sidła

widzimy- zaślepieni mgłą... spojrzymy...
niczym i wszem co istnieje - spojrzymy...

początkiem i końcem...
bezwiednie trwamy- gdy ktoś wezwie

przybędziemy...