mój wiersz jako wyznanie miłości
nie rozpalił jej serca
a miał być jak szlachetny kamień
do pierścionka zaręczynowego
pisałem go z ułomności swojej
jestem prostym człowiekiem
czasami tylko miewam wielkie pragnienia
po pierwsze miłość
i chciałbym żeby moja dusza istniała
i pokładam nadzieję w ojczyźnie
i jeszcze żeby po całym moim wędrowaniu
odpocząć w niebie

napisałem prosto tak od serca
jak ten który czuje ale nie rozumie
tak jakbym zatrzymał się na kładce
w lesie nad strumieniem
patrzył na wodorosty
i czuł jak wypełniam się ciszą
a potem ona potęguje się
i jestem szczęśliwy

ale to jest moja miłość
i nie potrafię przetłumaczyć jej